Instytut Fizyki

KontaktGrudziądzka 5, 87-100 Toruń
tel.: +48 56 611 3310
e-mail: ifiz@fizyka.umk.pl

Profesor z Instytutu Fizyki w PAN

Zdjęcie ilustracyjne
prof. Józef Szudy fot. Krzysztof Służewski

Podczas 140. sesji Zgromadzenia Ogólnego PAN 5 grudnia 2019 r. prof. Józef Szudy z Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej został wybrany do prestiżowego grona członków rzeczywistych Polskiej Akademii Nauk. W ponad 70-letniej historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika tylko 7 profesorów związanych na stałe z UMK zostało uhonorowanych członkostwem rzeczywistym PAN.

Na grudniowej sesji Zgromadzenie Ogólne wybrało nowych członków krajowych PAN: 38 członków rzeczywistych i 51 członków korespondentów. W skład tego zgromadzenia wchodzą wybitni naukowcy, którzy określają kierunki rozwoju i działalności Akademii. Badacze zasiadający zarówno w gronie członków rzeczywistych, jak i członków korespondentów, reprezentują pięć dziedzin nauki. Prof. Józef Szudy należy do grupy zajmującej się naukami ścisłymi i naukami o ziemi.

Józef Szudy urodził się w 1939 roku w Zalesiu k/Szubina. Studia na kierunku fizyka ukończył w roku 1962 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UMK, na tym samym Wydziale uzyskał w roku 1968 stopień doktora nauk fizycznych. Promotorem jego rozprawy doktorskiej był prof. Aleksander Jabłoński. Stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie fizyki uzyskał w 1977 r., a tytuł profesora nauk fizycznych w roku 1987. Pracę na UMK rozpoczął w 1962 r. jako asystent w Katedrze Fizyki Doświadczalnej. W latach 1978 – 1981 był wicedyrektorem Instytutu Fizyki UMK, a w latach 1984-2002 jego dyrektorem.  Następnie przez 6 lat pełnił funkcję dziekana Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK. W latach 1996-1999 był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Od roku 2004 jest członkiem korespondentem PAN. Osiągnięcia naukowe prof. Szudego spotykają się z zainteresowaniem i uznaniem w świecie. Opracował w roku 1975 wspólnie z Williamem E. Baylisem z Uniwersytetu w Windsor w Kanadzie jednolitą teorię ciśnieniowego rozszerzenia linii widmowych, nazwaną w literaturze teorią UFC (od „Unified Franck-Condon”). Testowaniu lub rozwijaniu teorii UFC było poświęconych 16 prac doktorskich wykonanych w ośrodkach naukowych we Francji, Anglii, Niemczech, Japonii, Holandii, USA i Chorwacji. Prace te wskazały na dużą użyteczność metody UFC jako nowego narzędzia pozwalającego w oparciu o analizę kształtu linii wyznaczać parametry opisujące potencjały oddziaływań międzyatomowych z udziałem stanów wzbudzonych.

Szczegółowe informacje oraz lista nowych członków krajowych Polskiej Akademii Nauk

pozostałe wiadomości